Dziki Cieszyn - oaza przyrody nad Bobrówką.

Jest w Cieszynie pewien urokliwy zakątek,  który jako miłośniczka natury, mogę śmiało nazwać lokalną świątynią przyrody.To chyba siedlisko największej ilości gatunków ptaków w rejonie Cieszyna, oraz sporej ilości ssaków, gadów i płazów.

Świtezianka dziewica na liściach klonu, foto Pani z Przyrody

Miejsce to jest od jakiegoś czasu tematem publicznych dyskusji. Jednak nie z powodu występujących tam walorów przyrodniczych, nad którymi raczej niewielu się pochyla, a z powodu wyłączonej z ruchu trakcji kolejowej, biegnącej w stronę Bielska Białej. Od nieistniejącej już stacji kolejowej Cieszyn Mnisztwo, aż do Bażanowic, ciągnie się wzdłuż zdezelowanych, nieczynnych torów, przyrodnicza oaza.

Zaskakuje swoimi tajemnicami za każdym razem, kiedy się tam udaję. Wciąga mnie niczym narkotyk, kusi, rozbudza wyobraźnię, zachwyca. Nigdy nie wybieram się tam sama, zawsze mam jakiegoś miłego towarzysza - amatora uroków lokalnej przyrody. Po pierwsze, lubię towarzystwo w trakcie odkrywania natury, a po drugie - czuję się bezpieczniej. Jeśli towarzysz spaceru jest w dodatku świetnym fotografem przyrody, to jest dla mnie więcej niż doskonale:) Ruszajmy więc! Na dobry początek – stojąca w pobliżu przejazdu kolejowego majestatyczna, stara stodoła, otoczona starodrzewiem z mnóstwem dziupli. Tutaj schronienie znajdują min.puszczyk, dzięcioł zielony, dzięcioł duży, sikory oraz liczne szpaki. Stodoła stoi na prywatnym terenie, wyraźnie oznaczonym zakazem wstępu, więc odkrywanie tego co w sobie skrywa, musi się ograniczyć do mojej własnej wyobraźni. 

Dzięcioł duży, foto Pani z Przyrody

Idąc dalej wzdłuż torów, bez trudu można wypatrzeć szybujące myszołowy, które mają swoje gniazdo ukryte w wysokiej koronie wiekowej brzozy, rosnącej niedaleko. Również pustułki mają tutaj swój rewir.

Gniazdo myszołowa, foto Pani z Przyrody

Na gałęzi zawieszonej tuż nad torami, siedzi jastrząb. Zrywa się gwałtownie, zaniepokojony naszą obecnością i odlatuje w stronę rzeki Bobrówki. Bobrówka płynie tuż obok i jest w tym miejscu zaskakująco malownicza i dziewicza. 

Rzeka Bobrówka, foto Pani z Przyrody

Pomiędzy rzeką, a torami, ciągną się pastwiska i łąki oraz gęste zarośla kwitnącej w kwietniu śliwy tarniny, tworząc tak zwane czyżnie. Czyżnie są zbiorowiskami wielogatunkowych  zarośli, które rozwijają się często przy torowiskach i stanowią ostoję dla saren i zajęcy szaraków.

Kwitnąca śliwa tarnina, foto Pani z Przyrody

Czyżnie utworzone z gęsto rosnących krzewów, głównie tarniny, oraz sarny, foto Pani z Przyrody

Słychać kukanie kukułki i nawoływania bażantów. Przelatuje czapla siwa. Gąsiorki przysiadają na gałązkach wysokich krzewów i wypatrują zdobyczy.
 

Bażant, foto Konrad K.

Gąsiorek, foto Konrad K.

 Idąc dalej, dociera do nas przyjemny szum traw. To wiatr poruszył delikatnie łanami trzcin, które mijamy po prawej stronie. Strumyk, który przepływa u stóp zadrzewień rosnących prostopadle do torów, rozlewa się na łące tuż przy samych torach i stwarza idealne warunki dla rozwoju szuwar trzcinowych. Zasiedla je łozówka, której delikatne "trele" wyraźnie docierają do naszych uszu. 

Trzcinowisko, foto Pani z Przyrody

Łozówka, foto Konrad K.

Nadal widać myszołowy, które patrolują z góry teren. Zewsząd rozciągają się malownicze widoki. Torowisko zaś otulają swobodnie rosnące krzewy, min. trzmieliny i dzikiej róży, obsypane wiosną bajkowymi kwiatami. W ich gałązkach uwijają się drobne ptaszynki. 

Kwiat dzikiej róży, foto Pani z Przyrody

Pierwiosnek, foto Konrad K.

Cierniówka, foto Konrad K.

Na torach wygrzewają się jaszczurki zwinki oraz zaskrońce, które mają świetne kryjówki w zakamarkach podkładów kolejowych.

Jaszczurka zwinka, foto Pani z Przyrody

 Zbaczając z torów, można miejscami łatwo dojść do rzeki, a ta czaruje tutaj licznymi meandrami. Jej brzegi porasta w kwietniu malowniczy dywan czosnku niedźwiedziego.
 

Dziki czosnek u stóp kwitnącej tarniny

Świtezianka dziewica, foto Pani z Przyrody

 Nad lustrem wody połyskują widoczne od maja ważki świtezianki. Można spotkać też pięknego zimorodka, który ma tutaj idealne warunki do gniazdowania. Ja nie miałam takiego szczęścia, lecz wszystko przede mną. Można się zakochać w tym wszystkim, gwarantuję. Idąc dalej wzdłuż torów, krzewy zagęszczają się i pojawiają się również wysokie, majestatyczne drzewa, min. dęby. To granica lasu Strzeblin, który proponowany był do objęcia rezerwatem przyrody.

Lasu jeszcze nie zbadałam, ale oczywiście mam to w planach. Nadal odkrywam to miejsce i mam nadzieję, że zdąży mnie ono zaskoczyć kolejnymi atrakcjami przyrodniczymi, zanim przywrócony zostanie tutaj ruch kolejowy. Podobno czynione są o to starania. Moim subiektywnym i skromnym zdaniem – wolę żeby zostało tak, jak jest... Przyroda tego miejsca jest w dużej mierze pozostawiona sama sobie i w tym tkwi jej główny urok.Oczywiście można przejść tym miejscem i niczego nie zauważyć. Tylko stare tory i chaszcze...
Na szczęście jest w Cieszynie sporo badaczy i miłośników przyrody, dlatego ta część rzeki Bobrówki została już jakiś czas temu opisana w opracowaniu Via Natura Cieszyn, jako fragment przyrodniczej trasy "Gułdowy". Bardzo chętnie korzystam z tego opracowania. Jest w nim zilustrowanych jeszcze wiele innych przyrodniczych miejsc miasta. Ulotki Via Natua Cieszyn można bezpłatnie otrzymać w biurze informacji turystycznej na Rynku w Cieszynie.
Wszystkie zdjęcia robione były w okresie od kwietnia do lipca, w ciągu ostatnich dwóch lat, z poszanowaniem zwierząt i roślin:):)

Ps. Nigdy nie sprawdzałam, czy chodzenie po torowiskach jest legalne i nadal nie zamierzam tego robić:)